Fred van Pomeren is een eigenzinnig kunstenaar. Hij laat niet veel van zijn werk of zichzelf zien. Wat hij zo door de jaren wel laat zien laat zich beschrijven als surrealistisch, symbolisch en geheimzinnig. Geen schilderij zonder een verhaal of zonder diepere betekenis. “Heimwee naar het land van Esaias van de Velde”, het winnende werk voor de Artibrak Galerieprijsprijs, is daar een voorbeeld van;
Geen vrolijk werk zoals Fred zelf zei; hij verwijst er o.a. mee naar de klimaatcrisis, het verdwijnen van de natuur zoals die nog te zien is op het schilderij van Van de Velde uit 1622, waarnaar de titel verwijst.
“Een ouder nauwelijks getoond werk dat als afgedankt aan de muur hing” schreef hij aan het bestuur achteraf. Deze winnaar laat tegelijkertijd de bescheidenheid van de kunstenaar zien die jarenlang als vrijwilliger op zijn brommertje gastheer was in de Artibrak Galerie.
